Het is inmiddels, in 2013, al 43 jaren geleden dat ik thuis kwam en heel mijn huis was leeg. Ook mijn vrouw en kinderen waren weg en later bleek dat ook mijn hele salaris en spaar tegoed bij de Rabobank weg waren. Waar mijn vrouw en kinderen verbleven wist en hoorde ik niet. Een week later kreeg ik scheidingspapier in de brievenbus en heel veel beschuldigingen dat ik mijn vrouw mishandelde en daarom was zij weggelopen. Althans de huisarts en de politie in Leeuwarden hadden haar het advies gegeven om weg te lopen. Gelijk ben ik naar de huisarts gegaan maar die bleek nergens van te weten en de slimme politie vertelde mijn dat zij via de huisarts bij hun gekomen was. De raad van kinderbescherming uit Maastricht beloofde mij dat ik mijn kinderen nooit meer zou zien omdat ik een beul voor mijn gezin was geweest. Ik heb ze ook nooit meer gezien. Nu 43 jaar later ben ik weer gelukkig na 35 jaren een nieuw huwelijk en ook nog eens een lieve vrouw met wat veel meer intelligentie. De kinderen en kleinkinderen komen dagelijks bij ons over de vloer, zij logeren vaak en mijn huidige vrouw is dolgelukkig evenals ik in ons huwelijk.